انتخاب درست ریل و نصب دقیق و محاسبه فاصله کلاف یا همان فاصله براکت ریل، از اهم مواردی است که می‌بایست توسط شرکت تامین کننده آسانسور بررسی و تحقیق شود.
کیفیت نصب ریل تاثیر مستقیم در نرمی حرکت و ایمنی آسانسور دارد. انتخاب ریل بخشی از کار می‌باشد. ریل آسانسور چند وظیفه مهم را برعهده دارد:
- هدایت کابین در مسیر حرکت خود
- تحمل پیچش‌های حاصل از بار نامتعادل داخل کابین
- تحمل بار ناشی از ترمز اضطراری (پاراشوت) در زمان عملکرد آن
حداقل تعداد ریل به کار رفته در هر آسانسور 2 ردیف می‌باشد. ریل‌ها معمولا با مقطع T شکل و توپر می‌باشند. در مورد ریل راهنمای قاب وزنه، به شرطی که نیاز به پاراشوت نباشد(زیر چاله آسانسور پارکینگ یا انباری یا سایر مصارف نباشد)، می‌توان از ریل توخالی یا ورقی مطابق شکل استفاده نمود. این نوع ریل سبک تر و ارزان تر می‌باشد. با توجه به ضرورت استفاده از پاراشوت در کابین آسانسور، ریل‌های راهنمای کابین هیچگاه از نوع ورقی و توخالی نمی‌تواند باشد.
در شکل زیر پشت بند‌های مربوط به آنها نشان داده شده است.
ابعاد اصلی ریل که باید در سفارشات آورده شود:
b * h * k
این ابعاد به میلیمتر داده می‌شود:
16 * 75 * 90
کد استاندارد مختصر شده این ریل:
T90/A
شکل زیر نوع دیگری از ریل ورقی است. این ریل توخالی می‌باشد. پشت بند آن شامل یک قطعه مغزی توپر دارای سوراخ رزوه شده و یک قطعه پشت بند که از پشت به آن متصل می‌گردد، می‌باشد. قطعه مغزی به داخل ریل‌ها وارد می‌شود و سوراخ رزوه‌های آن روبروی سوراخ‌های ریل قرار می‌گیرد.
شکل زیر نیز پشت بند ریل توخالی ورقی را نشان می‌دهد.
ریل‌ها به صورت کشش سرد یا ماشین کاری شده ساخته می‌شوند. ریل‌های کشش سرد در جداول استاندارد با /A، ریل‌های ماشین کاری شده با /B و ریل‌های ماشین کاری شده با کیفیت بالا با /BE نمایش داده می‌شوند.
ریل‌ها باید به گونه ای به براکت‌ها و سازه ساختمان‌ها محکم شوند که اثرات نامطلوب ناشی از نشست ساختمان یا انقباض بتون، به صورت خودکار یا با تنظیم ساده‌ای قابل جبران باشد.
